Pogaduchy.

adrienne

fajna sprawa ten Londyn, ale ja osobiście bałabym się strasznie. nowe towarzystwo, miejsce itp. za dobrze jest mi w moim małym mieście żeby gdzieś wyjeżdżać przynajmniej na razie. (;

Mar

Angelene

Fakt, najfajniejsze, ale mimo wszystko strach na pewno by każdemu towarzyszył. No ale idzie się przyzwyczaić do wszystkiego.

Cory

Mama chce mnie wysłać do Londynu na wakacje, prawdopodobnie na kurs językowy, czy coś w tym stylu. Początkowo nie chciałam jechać, bo moja przyjaciółka raczej się nie pali do tego pomysłu, a ja nienawidzę gdziekolwiek być sama. Idę sama do sklepu za rogiem i mam wrażenie, że każdy się na mnie krytycznie gapi. No ale w końcu stwierdziłam, że czas z tym skończyć, prawdopodobnie nie ja jedna nikogo tam nie będę znać, więc raczej pojadę.

Mar

Moim zdaniem warto ;) Usamodzielnisz się na pewno, poznasz nowe miejsce. Same plusy. Ja miałam 17 lat jak pierwszy raz zamieszkałam bez rodziców w 'nieznanym' mieście, bardzo miło to wspominam. Spojrzałam na życie z dystansem, nauczyłam się samodzielności, prac domowych, odpowiedzialności za samą siebie, poznałam świetnych ludzi. Jak masz możliwość to jedź :)

Viviane.

O tak - ja sama+Londyn to moje największe marzenie. Być może się ziści, ale jeszcze zobaczymy. Uwielbiam nowe miejsca, gdzie jestem sama (bez osób, które znam), gdy otaczają mnie same nowe osoby - to fantastyczne uczucie, że tyle nowych rzeczy stoi przede mną otworem! :)

hanisława

moja mama to samo! też chcę mnie wysłać samą na obóz językowy w te wakacje! i też się boję, i to strasznie. mam jechać sama, a jak jej podsunęłam pomysł, że chcę jechać z przyjaciółką, to powiedziała kategorycznie NIE, że wtedy nic nie skorzystam z wyjazdu. nigdy racja :<

Mar

No i w pewnym sensie racja. Bo jak jesteś z kumpelą to jesteś mimowolnie nieco rozproszona :P A tak będąc sama lepiej się mobilizujesz do działania i więcej skorzystasz, myślę ;) Ja mieszkałam trochę sama, trochę z chłopakiem i sama pomimo, że jak byłam sama to było mi nieco samotno, bo dziewczyna z którą mieszkałam całymi dniami pracowała, ale za to miałam możliwość zmobilizować się, żeby wstać wcześniej, iść na uniwersytet o coś zapytać czy posprawdzać coś na dworcu, zrobić dłuższe zakupy, coś pogotować. Jak był chłopak to było raźniej, pomógł mi nosić zakupy czy coś w tym stylu. Z drugiej strony mniej rzeczy w tym czasie pozałatwiałam, byłam bardziej skupiona na pobycie z nim niż na poznawaniu miasta, nowych ludzi, załatwianiu różnych rzeczy. W pewnym sensie taki samotny pobyt też jest potrzebny, żeby pozbierać myśli, dowiedziec się czego tak właściwie można się spodziewac po samej sobie. To niezły egzamin z życia i daje satysfakcję :)

Hołk

cześć, przyszłam was zjeść.

dlaczego nikt się nie odważy skomentować mojego 'opowiadania'?!

Ruda Małpa

Może nikt nie jest na tyle odważny żeby zacząć...Ewentualnie nikt nie chce Ci zbytnio słodzić bądź za bardzo krytykować;].